Volgens de legende zou Pocohontas ooit, toen ze de vele propaganda tegen de binnenvallende blanken hoorde, gezegd hebben over haar tegenstanders “blijkbaar spreken zij een andere waarheid dan de mijne”. Of het waar is valt moeilijk te achterhalen, maar in deze opmerking zit een grote kern van waarheid. Soms zijn mensen zo enorm van hun eigen gelijk overtuigd dat ze die boven alles stellen, zelfs als ook de ander gelijk kan hebben. Ook onder christenen zien we dit vaak terug.

Veel christenen hebben hun eigen stokpaardjes, zoals de doop, avondmaal of bekering. Zodra ze maar in de gelegenheid zijn dan zullen ze daarover gaan spreken of schrijven en stoppen niet eerder dan dat de ander tot zwijgen is gebracht en zij (voor de zoveelste keer) hun gelijk hebben gekregen. Op Facebook heb ik de afgelopen maand een aantal van deze items gevolgd en het viel me op dat het zeer verhitte gesprekken waren, waarbij men niet schroomde om te stellen dat de ander niet gelovig was en zelfs niet gered was. Om deze zware aantijgingen iets af te zwakken zette men er dan maar voor de zekerheid een ;) achter. In enkele gevallen mocht het niet baten, enkele van hun tegenstanders (die minstens zo verhit waren), verlieten dan zo'n groep een nieuwe desillusie rijker en nog een keer teleurgesteld in hun mede broeders en zusters.

Jezus zei een keer het volgende "Een nieuw gebod geef Ik u, namelijk dat u elkaar liefhebt; zoals Ik u liefgehad heb, moet u ook elkaar liefhebben." (Joh. 13:34) De goede toehoorders wisten dat het geen nieuw gebod was, immers het werd al in het Oude Testament in Lev. 19:18 gegeven. Alle reden om een nieuwe haarkloverij te beginnen. Maar Jezus was al eerder hierover begonnen, hield Zijn toehoorders een spiegel voor. Hij vertelde dat God Zijn kinderen liefhad (vs. 1) en daarna had Jezus zelf het voorbeeld te geven om de (zweet)voeten van zijn discipelen te wassen (vs. 5) en daarna begon Hij uit te leggen hoe deze liefde functioneerde (Joh. 14:21ev.) en omdat het erg belangrijk was legde Jezus het nog een keer uit (Joh. 15:9-17).

We kunnen iemand met (onze) waarheid doodslaan of verjagen en daarmee de persoon verliezen, omdat we (onze) waarheid belangrijker vinden dan onze liefde voor de ander. Durven wij in de spiegel te kijken en te checken of we daar de liefde voor de ander in onze gezichten zien, of is die spiegel al gebroken door onze vermeende waarheid? Durven we samen met onze broeders en zusters, waar we het totaal niet mee eens zijn, toch verder te gaan in onze zoektocht hoe we Jezus kunnen volgen?

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij