In het Nederlands komen veel woorden voor die aan het Hebreeuws zijn ontleend, in deze reeks vandaag het hebraïsme Heibel.

In ieder gezin is er wel eens heibel, er wordt drukte gemaakt om niets, een koude ijdele drukte die nergens toe dient. Het is afkomstig uit het Jiddisj hewl, wat weer is afgeleid van het Hebreeuws hevel en komt voor in een tekst die we allemaal kennen "IJdelheid der ijdelheden, zegt de prediker; ijdelheid der ijdelheden, het is al ijdelheid" (Pred. 1:2) en in hierin zien we al dat het allemaal niets voorstelt. De verwisseling van de “b” en de “w” zien we vaker, want in het Hebreeuws wordt vaak de bet “b” zacht uitgesproken.

De eerste keer dat we dit Hebreeuwse woord tegenkomen, is als naam bij Abel, de zoon van Adam en Eva (Gen. 4:2), en hoewel het erg aantrekkelijk is om de moord van Kaïn op zijn broer als heibel te betitelen, is het waarschijnlijker dat Eva hem zo noemde omdat het misschien al een verwijzing was dat zijn leven vluchtig zou zijn of dat hun leven vluchtig was na de verdrijving uit het Paradijs.

Het woord komt het meest voor in het boek Prediker, wel 38 keer, en daarmee wordt benadrukt dat het leven van een mens vluchtig en niets is, het is allemaal ijdelheid. Ook van de afgoden wordt het gezegd “Want de terafim spreken ijdelheid” (Zach. 10:2), waarbij met terafim de afgodsbeelden worden bedoeld, die nietszeggende dingen spreken, of zoals de HSV het vertaald "zij spreken bedrog". Populair zou je het kunnen vertalen met "de afgodsbeelden maken alleen maar heibel".

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij