Sanhedrin
γερουσία G1087 "senaat, Sanhedrin", συνέδριον G4892 "vergadering",

Het Sanhedrin was het hoogste gerechtshof van de Joden, ook wel genoemd de Grote of Hoge Raad van het Jodendom. Het telde 70 leden, bestaande uit de hogepriester (als voorzitter), overpriesters (of gewezen hogepriesters) en de schriftgeleerden (als vakmensen).

Inhoud

Terminologie

De naam is afgeleid van het Griekse woord συνέδριον synedrionG4892: vergadering of raadsvergadering. Ook in het oude Griekenland bestonden synedrions (plaatselijke rechtbanken).


Geschiedenis

Het Joodse Sanhedrin was al in de Perzische tijd actief, maar pas in de Romeinse tijd wordt er, mede door de Bijbel, meer over bekend. Als een Jood ter dood veroordeeld werd sprak het Sanhedrin de vorm van steniging uit. Na de bezetting van Israel door de Romeinen hadden mochten zij niet meer de doodstraf uitspreken en moesten zij de verdachte overdragen aan de Romeinse bestuurders, welke indien ook zij de verdachte schuldig bevonden de persoon kruisigden. In de Talmud wordt beschreven, dat wanneer het Sanhedrin eens in de zeventig jaar een ter doodveroordeling uitsprak, dit genoeg was om de rechters moordenaars te noemen.

De bijeenkomsten worden in eerste instantie in Jeruzalem gehouden in een van de gebouwen in de buurt van de tempel. Na de verwoesting van de tempel verplaatst men de vergaderingen naar Jamnia en Tiberias. In 425 n.C. wordt het Sanhedrin opgeheven.

In oktober 2004 ziet in Tiberias een nieuw Sanhedrin het licht. Welke grotendeels bestaat uit ultraorthodoxe joden.


Aangemaakt 6 maart 2005



Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!