Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
De kruistochten zijn een aantal oorlogen tegen de islam welke begonnen tegen het einde van de 11de eeuw, nadat deze ideologie steeds meer het christelijke Westen bedreigde.
De islamitische ideologie werd in het Midden-Oosten steeds meer verbreid met als gevolg dat aanhangers van andere religies steeds meer werden vervolgd en onderdrukt. Rond 640 n.C. werd de Levant (Israël) onderworpen, wat onder andere zorgde dat pelgrims bij tijden niet meer veilig naar de heilige bedevaartsplaatsen in Israël en omgeving konden. In 1056 werden de nog resterende 300 christenen uit Jeruzalem verbannen en werd het christenen verboden om de heilige plekken te betreden.
In de 7de eeuw vielen islamitische legers vanuit Noord-Afrika Spanje binnen en wisten grote delen te bezetten, terwijl daarna ook delen van Italië werden bezet door de islamitische legers. Toen het Byzantijnse leger in de Slag bij Manzikert in 1071 door de Seltsjoekse Turken werden verslagen, riep het verzwakte Byzantijnse rijk de (militaire) hulp in van de nog niet aangevallen westerse landen. Deze landen zagen de steeds verdere, van twee kanten, oprukkende islamitische legers als een zeer grote bedreiging en gaven gehoor aan de oproep van de paus om het heilige land te bevrijden van de islam.
Dat pas toen voor het eerst werd ingegrepen kwam omdat er in de 10de eeuw een einde was gekomen aan de invasies van Europa door Vikingen, Moren en Aziatische steppevolkeren. Met andere woorden de Europese legers hadden eindelijk hun handen vrij om deze invasie van islamitische horden te bestrijden. Om de legers van de verschillende landen te verenigen werd een motief gezocht welke paus Urbanus II (ca.1035-1099) op 27 november 1095 als volgt beschreef:
De islamieten hebben de altaren besmeurd met bloed dat ze in de doopvonten lieten vloeien. Ze hebben de christenen besneden en hen gegeseld en gemarteld, voordat ze hen doodden.
De meeste Europese landen waren min of meer christelijk en het feit dat de bedevaartsplaatsen in Jeruzalem en Israël steeds ontoegankelijker waren niet alleen het motief om een "coalitieleger" te vormen, maar ook om de optrekkende islam terug te dringen tot de vroegere 'christelijke grenzen'. Daarnaast speelde mogelijk een rol dat de paus op deze manier hoopte dat via deze manier de eenheid van de Kerk werd hersteld, welke na de scheuring tijdens het het Oosters Schisma (1054) tussen de oosters-orthodoxe kerken aan de ene kant en de Rooms-Katholieke Kerk was ontstaan.
De volkskruistocht, soms ook Boerenkruistocht genoemd was de eerste reactie op de oproep van paus Urbanus II en duurde van april tot oktober 1096. Ze werd geleid door Walter Sans-Avoir en Peter de Kluizenaar en enkele anderen. De leiders hadden al vanaf het begin problemen om hun manschappen onder de duim te houden en na enkele schermutselingen ging het in Belgrado mis. De manschappen hadden geen toestemming gekregen om voorraden in te kopen en begonnen te plunderen. Het Byzantijnse leger greep hardhandig in en vielen vele doden. Om verdere problemen te voorkomen trokken ze onder begeleiding verder richting Constantinopel. Daar verzamelden zich zo'n 20.000 - 25.000 manschappen, waaronder een 500-tal ridders.
Op 5 augustus 1096 werd het leger de Bosporus overgezet en kon de eigenlijke kruistocht beginnen. Ze trokken het gebied in dat onder het bevel van de zeventienjarige Seltsjoekse sultan Kilij Arslan I was en op 21 oktober 1096 trok het leger richting Nicea waar het in een hinderlaag viel (S. Runciman, The First Crusade, p. 60). Slechts enkele duizenden konden ontsnappen richting het Byzantijnse Rijk, terwijl de rest werd afgeslacht. Alleen de jonge vrouwen, meisjes en jongens bleven in leven en werden verkocht op de slavenmarkten (B. Skoulatos, p. 64).
Aangemaakt op 29 juni 2009, laatst gewijzigd op 15 december 2018
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!