Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Charoset (Hebreeuws חֲרֽוֹסֶת ḥărōset) of charousjes (Jiddisch) is een recept uit de joodse keuken, dat tijdens Pesach wordt gegeten. Het herinnert aan al het goede en het zoete in Egypte. Het symboliseert ook de leem en klei waarvan de Israëlieten in Egyptische slavernij bouwstenen moesten maken. De wijn in de charoset staat voor het bloed dat de joden in de slavernij verloren. Er bestaan vele Sefardische en Ashkenazische varianten van dit recept.
Het recept Charoset is een herinnering aan de tichelstenen die de Joden in opdracht van de Egyptische farao moesten maken (5:6-16).
In de Bijbel wordt het recept zelf niet genoemd, maar veel ingrediënten worden uit Hooglied gehaald (zie hieronder bij Jodendom): appels (2:3; 8:5), vijgen (2:13), granaatappels (4:3; 6:11), druiven (2:15), walnoten (6:11), dadels (7:7), met toevoeging van wijn (1:2; 4:10), saffraan (4:14) en cassia of kaneel (4:14).
Het woord חֲרֽוֹסֶת of חֲרֽסֶת ḥărōset Charoset is afkomstig van חֶרֶס H2775 "klei" (E. Klein, p. 233).
In het Jodendom is het een onderdeel van Pesach. In een discussie (Dr. Steven P. Weitzman, The Origins of Charoset) in de Babylonische Talmoed (Pesahim 116a) wordt gesteld אע"פ שאין חרוסת מצוה "het eten van charoset is niet mitzva (verplicht).", terwijl Rabbi Eliezer bar Tzadok stelt dat het wel mitzva is (רבי אלעזר בר' צדוק אומר מצוה וכו'; cf. Mishnah Pesachim 10:3). Rabbi Levi zegt dan "Wie is zij die daar opkomt uit de woestijn, leunend op haar Liefste? Onder de appelboom heb ik U gewekt" (Hoogl. 8:5) en dat het dus een herinnering is aan de appel (Pesahim 116a), welke ook elders wordt beschreven in de Talmoed (Sotah 11b).
Geleerden hebben opgemerkt dat in het oude Israël, en misschien ook in de Hellenistische wereld, charoset een populaire voorgerecht was, wat kan verklaren waarom het een deel van het Pesach ritueel werd. Oorspronkelijk had het misschien niet een religieuze betekenis en werd het gewoon geserveerd als een smakelijke onderdeel van een feestelijke maaltijd. Deze verklaring was misschien belangrijker voor de wijsgeren van Babylonië dan die van Israël, want toen de rituelen van het Pesach in de Mishnah richting Babylonië gingen, hadden de Babylonische wijsgeren niet de culturele achtergronden van de seder-rituelen, zoals het nuttigen van charoset als de Israëlische wijsgeren die hadden. Daarom moest de praktijk van het eten van charoset worden verklaard (Dr. Steven P. Weitzman, The Origins of Charoset). De discussie in de Babylonische Talmoed (Pesahim 116a) zou dan een weergave van deze discussie zijn geweest en verklaren waarom aan het eind zowel het verplicht als niet verplicht was.
Er bestaan vele Sefardische en Ashkenazische varianten van dit recept, zodat een exacte beschrijving van het recept onmogelijk is.
De Ashkenazische charoset bestaat uit de volgende ingrediënten:
Bereiding:
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!