Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Theorie ontdekking van Amerika door Semitische volken suggereert dat het eerste contact in de Oude Wereld met Amerika niet met Columbus of Noorse kolonisten was, maar door de Feniciërs, Israëlieten, of andere Semitische volkeren in het eerste millennium voor Christus.
Het idee dat Feniciërs en/of Egyptenaren in de Oudheid het Amerikaanse vasteland zouden hebben bereikt is een aantrekkelijke gedachte en er zijn menige speculaties hierover. Temeer daar enige schrijvers uit de Oudheid dit lijken te bevestigen. Zo schrijft Diodoros van Sicilië hoe de Feniciërs op ontdekkingstocht voorbij de Zuilen van Hercules (de Straat van Gibraltar) gaan en dan door een sterke wind de oceaan op drijven en bij een bergachtig eiland komen die ze koloniseren (Diodoros, Bibliotheca Historica, v.19-20). Hoewel er geen enkele twijfel over hoeft te bestaan dat in enkele gevallen de Feniciërs de Atlantische Oceaan op zijn gedreven, is de mogelijkheid dat ze bij Madeira of de Canarische eilanden kwamen (cf. R. Hennig, Historische Zeitschrift, 139 (1928), 9) minstens zo groot dan dat ze in Amerika kwamen.
Men zal dan ook naast dit soort teksten ook fysiek bewijsmateriaal moeten hebben om aan te tonen dat ze in Amerika zijn geweest. Nu wil het geval dat in de tweede helft van de 19de eeuw in het Nabije Oosten meerdere spectaculaire vondsten waren gedaan, zoals de in 1870 gevonden Mesha-stele en in 1871 de Tempel-stele in Jeruzalem. Deze vondsten waren een schitterende inspiratiebron voor vervalsers die dan ook een hoogseizoen beleefden. De bekendste vervalsingen uit die tijd zijn de Shapira Strips (cf. Schlottmann, p. 481). Het is dan ook niet verwonderlijk dat in die periode plotseling in Amerika ook allerlei vondsten werden gedaan, met daarbij de mogelijke link dat de Feniciërs of een ander volk uit de oude wereld daar waren geweest. Het was dan ook een grote uitdaging voor de wetenschappers om deze vondsten te onderzoeken of deze authentiek waren of vervalsingen, naast dat zij een enorme leercurve ondergingen vanwege de kennistoename van de vele archeologische vondsten die werden gedaan. Hierbij moet men bedenken dat in Amerika er vondsten van vele precolumbiaanse culturen werden gedaan, zoals van de Azteken, Tolteken, Maya's, Inca's of de oudere Cloviscultuur, waarvan men voorheen (bijna) niets wist.
Verder was er ook een religieuze vermenging, zo beweerde Joseph Smith, de stichter van de Mormonen, dat hij gouden platen had gekregen met daarop een tekst in oud-Egyptisch schrift en waarin stond dat een volk dat door God 600 jaar voor Jezus' geboorte uit Jeruzalem was geleid naar het westelijke halfrond. Hoewel niemand deze platen had gezien, hield dit wel in dat hierdoor het niet anders kon dan dat er dus nog meer bewijzen van Fenicische aanwezigheid moesten zijn. Ook betreffende het Bijbelse Ofir, waar het goud voor Salomo vandaan werd gehaald, zijn er diverse theorieën dat deze in Amerika lag. Zo meende de theoloog Benito Aria Montano dat de inwoners van Peru afstammelingen waren van Ofir en Shem (Zur Shalev, (2003). "Sacred Geography, Antiquarianism and Visual Erudition: Benito Arias Montano and the Maps in the Antwerp Polyglot Bible" (PDF). Imago Mundi. 55: 71).
Voor de wetenschap zijn alleen de feiten van belang, daarom is het voor de onderzoekers noodzakelijk om te weten waar een artefact is gevonden (provenance) en door wie en wanneer. Men kan nl. dan later nogmaals op die vindplaats gaan zoeken, omdat het zeer logisch is dat daar nog meer is te vinden (bv. gereedschap, ruïnes, menselijk afval, etc.), terwijl tevens er al een eerste controle is of het niet via de zwarte markt is verhandeld of om vervalsingen gaat. Gaat het om een inscriptie, dan kan men het type schrift vergelijken met andere bekende schriftsoorten. Is het bv. Gotisch schrift dan zal de oorspronkelijke schrijver stellig geen Feniciër zijn geweest, omdat die vele eeuwen daarvoor leefden. Zo zijn er nog vele andere kenmerken waar men gebruik van kan maken. Door de onderzoeksresultaten te laten controleren door andere wetenschappers (peer review) worden eventuele fouten of tunnelvisie uitgesloten. Terwijl als het om een wetenschappelijke hypothese gaat, deze hierdoor verder uitontwikkeld zal worden tot de hypothese als vaststaand feit wordt neergezet, of omdat die niet met de feiten in overeenstemming is wordt afgewezen.
Bij het bestuderen van aanwijzingen dat de Feniciërs in Amerika zijn geweest zal men zich niet door de eigen wensen moeten laten leiden, maar zich baseren op het feitenmateriaal. John Denison Baldwin haalt in zijn boek Ancient America diverse malen deze aanwijzingen aan, om dan toch met de volgende ontluisterende conclusie te komen:
But if it were true that the civilization found in Mexico and Central America came from people of the Phoenician race, it would be true also that they built in America as they never built any where else, that they established a language here radically unlike their own, and that they used a style of writing totally different from that which they carried into every other region occupied by their colonies. All the forms of alphabetical writing used at present in Europe and Southwestern Asia came directly or indirectly from that anciently invented by the race to which the Phoenicians belonged, and they have traces of a common relationship which can easily be detected. Now the writing of the inscriptions at Palenque, Copan, and elsewhere in the ruins has no more relatedness to the Phoenician than to the Chinese writing, It has not a single characteristic that can be called Phoenician any more than the language of the inscriptions or the style of architecture with which it is associated; therefore we can not reasonably suppose this American civilization was originated by people of the Phoenician race, whatever may be thought relative to the supposed ancient communication between the two continents and its probable influence on civilized communities already existing here. (J.D. Baldwin, p. 173-174)
Met andere woorden hij komt tot de conclusie dat de indianen geen afstammelingen zijn van de Feniciërs. Wil dat zeggen dat er dan helemaal geen contacten zijn geweest, ook dat mag men niet op voorhand uitsluiten. Nog steeds blijft de mogelijkheid open dat een schip is afgedreven en de kust van Amerika heeft aangedaan. Dat deze schipbreukelingen artefacten achter hebben gelaten.
Zonder volledig te willen zijn worden hieronder een aantal voorbeelden behandeld welke vaak als bewijsvoering worden aangehaald. Als van sommige voorbeelden elders op de website een uitgebreider artikel is, wordt hier slechts in verkorte vorm aangehaald wat voor artefact het is.
→ Een vervalsing doorgelicht, de Paraiba-inscriptie; AbdB Manuscripten, Paraiba-inscription
In 1872 werd naar verluidt in Paraíba (Brazilië) een steen ontdekt met daarop in Fenicisch schrift de vermelding van een Fenicisch schip dat door een storm was gescheiden van een vloot die vanuit Egypte rond Afrika voer. Een transcriptie hiervan werd getoond aan Ladislau de Souza Mello Netto, directeur van het Nationaal Museum van Brazilië. Netto accepteerde de inscriptie in eerste instantie als echt, maar in 1873 overtuigde filoloog Ernest Renan hem ervan dat het een vervalsing was. Hierna is de inscriptie nog diverse andere geleerden bestudeerd en, op een enkeling na, eveneens door hen als vervalsing bestempeld. Daarnaast is er ook het probleem dat de steen zelf nooit is getoond, evenals de ontdekker ervan en de vindplaats nooit is gevonden.
→ AbdB Manuscripten, Los Lunas Inscription
Het betreft hier een steen met daarop de Tien Geboden. Opvallend is dat het in een mengelmoes van diverse soorten Semitische letters uit diverse eeuwen is opgeschreven. Hierbij is de jongste een correctieteken die pas in de Middeleeuwen in zwang kwam. Het is onder andere om die reden dat deze inscriptie als een vervalsing wordt beschouwd.
Aangemaakt 31 maart 2020
   |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
