Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Rode Zee (Hebreeuws יַם־סוּף, Grieks ερυθρα θαλασση), een langgerekte binnenzee gelegen tussen het Arabisch Schiereiland en Afrika.
In de Bijbel vooral bekend als de zee waar de Israëlieten doorheen trokken (Ex. 13:18ev.).
Nadat het volk door de Rode Zee was getrokken achtervolgden de Egyptenaren hen en verdronken. Hierbij is het interessant dat wordt gesproken van een sterke oostenwind die de hele nacht aanhield (Ex. 14:21) en zorgde dat er een strook tussen het water droog kwam te liggen. De meteorologen Doron Nof en Nathan Paldor hebben indertijd enige berekeningen gemaakt en kwamen tot de conclusie dat, hoewel zo'n fenomeen zeldzaam is, dit vanuit wetenschappelijk oogpunt zeker mogelijk is (Dorit Nof & Nathan Paldor, BAMS Vol. 73.3), hun onderzoek is later bevestigd door Carl Drews (C. Drews, PLOS ONE 5(8): e12481). In een soortgelijke situatie kwam ook Napoleon toen hij de Golf van Suez wilde overtrekken en het water plotseling negen tot tien voet rees (L.A.F. de Bourrienne, Memoirs of Napoleon Bonaparte, hfd. 17), terwijl later Alexander B. Tulloch van het Engelse leger eveneens dit fenomeen waarnam bij het meer Manzala (A.B. Tulloch, Journal of the Transactions of the Victoria Institute Vol. 28 p. 267-280), welke ook in dit gebied ligt.
In de Bijbel staat de Rode Zee bekend onder de naam Rietzee; sinds oude tijden is ook de benaming Rode Zee bij verschillende volken in zwang. In oudere vertalingen komen we soms Schelfzee tegen.
In het Oude Testament noemden de Hebreeën deze zee de Rietzee יַם־סוּף H3220 H5488 Yam Suf, waarschijnlijk vanwege dat er diverse moerasachtige gebieden zijn, zoals de bittermeren, bij wadi's waar rietachtige gewassen groeien. Ook is de Rode Zee bekend vanwege zijn mangrovebossen. Een andere mogelijkheid is dat sûf ook de betekenis heeft van "zeewier" (cf. Arab. ṣūf-al-bahr "zeewier"; E. Klein, p. 439) en ook dit in grote getale voorkomt in deze zee. Het woord סוּף H5488 kan dan ook beter de meer neutrale benaming "waterplant" of "rietachtige" worden omschreven en niet als de benaming van een specifieke plant.
Er wordt wel eens gesuggereerd dat de benaming Rode Zee afkomstig is van een schrijffout van het Engelse "Reed Sea" in "Red Sea". Dit is echter onjuist, de naam is al sinds oude tijden bekend. Tacitus noemt deze zee reeds mare rubrum terwijl andere Romeinse schrijvers het mare erythraeum noemden (niet te verwarren naar de gelijknamige aanduiding van een regio op de planeet Mars). In de LXX is de Griekse term ερυθραν θαλασσαν. Voor het eerst komt de benaming Rode Zee voor in de apocriefe boeken (1 Mak. 4:9; Wijsheid 10:18).
Er zijn verschillende verklaringen gegeven voor de naam Rode Zee. Als eerste bevat de zee rood koraal, welke een roodachtige kleur zou geven aan het water. Een andere verklaring is dat het een aanduiding is naar rode ooievaars die zich daar bevinden. Een laatste verklaring is dat het zou slaan op de rode algen welke van tijd tot tijd daar te zien zijn en het oppervlak van het water een roodachtige kleur geven. In dit geval is het interessant om te weten dat met het Hebreeuwse suf naast biezen of riet ook de betekenis kan hebben van zeewier of algen (cf. Jona 2:5)
Aangemaakt 20 april 2005, laatst bijgewerkt 2 juli 2021
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!