Literatuur
Bijbelteksten

Zwaard

Zwaarden behoren tot de eerste wapens die specifiek voor de oorlog waren uitgevonden. De oudste zwaarden, welke zijn gevonden in Turkije,  waren van koper en stammen uit 3300 v.C. Later werden de zwaarden van brons en nog later van ijzer gemaakt. Het materiaal waar het van werd gemaakt werd dus steeds harder en daardoor werd het wapen ook gevaarlijker. Ook de vorm van de diverse zwaarden veranderen afhankelijk van de toepassing. Zo waren sommige zwaarden lang en andere kort, of ze waren tweesnijdend (aan beide zijkanten gescherpt) of enkelsnijdend zoals de moderne sabel.

Bijbel

In de Bijbel komen we verschillende zwaarden tegen, in het boek Richteren zien we dat Ehud een kort tweesnijdend zwaard van een el lang (ongeveer 40cm) had welke hij onder zijn kleren kon verbergen (eerder dus een lang mes) en daarmee ongezien bij de Moabitische koning Eglon kon komen om hem te doorsteken (Richt. 3:16ev.). Aan het einde van de Richterentijd zien we dat de Filistijnen het monopolie op de wapenindustrie hadden gekregen en de Israëlieten verboden om nog zwaarden of lansen te maken (1 Sam. 13:19ev.). De oudste vermelding van een zwaard is stellig in Job als zijn kinderen worden vermoord door invallende Sabeërs (Job 1:15).

In Deuteronomium 32:41 wordt gesproken over een "bliksemend zwaard" en een metafoor voor een vernietigend zwaard is.

Romeinse Zwaarden

Romeins zwaard

De Romeinen hadden verschillende soorten zwaarden, de bekendste zijn de Gladius (zie foto) het korte zwaard dat de Romeinse legionairs gebruikten. Ook hier waren weer verschillende varianten maar de belangrijkste was de gladius hispansiensis (het Spaanse zwaard) dat zeer scherp en 64 tot 69 cm lang was zodat er zowel mee gestoken als gekapt kon worden. Het andere type zwaard wat met name bij de Romeinse cavalerie in zwang was is de Spatha (van het Gr. σπαθη "spatel"), dit model was identiek aan de gladius maar het was een stuk langer.

Aangemaakt 12 augustus 2005

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!